Vernietigd is de erkenning van lokale radio-omroeporganisatie Minerva 19.01.2022 door de Raad van State. Die beslissing kwam er nadat de Raad van State ook reeds het eerdere frequentieplan van vijf jaren eerder, van 2017, vernietigd had.
Bovendien hadden andere (ook Antwerpse) lokale radio's te doen met een zendvermogen van amper 100 Watt. Voor Minerva is/was dat zo maar eventjes 1.000 Watt.
Bovendien wil Radio Minerva middels voorzitter Frank Boekhoff de frequentie niet verlaten. “Waarom zouden we onze 98.0-frequentie afgeven?
Dave Verdonck, eigenaar van Radio FG, heeft vooral een probleem met het feit dat de stad Antwerpen enkel voor Minerva opkomt, terwijl zij niet het enige slachtoffer zijn. Wij moesten in 2017 stoppen. Met andere lokale radio’s in Antwerpen hebben we ons verzet tegen de verschraling van het aanbod. Die 98.0 van Minerva is nu de enige leefbare frequentie. Met een slecht bereik haal je minder reclame binnen en moet je je programmatie beperken.”
Politieke Beweging En dat is een punt. Waarom de uitgesproken bescherming van Minerva?
‘Niets is wat het lijkt?’
In de afgelopen dagen laaiden de emoties over een mogelijk definitief verdwijnen van Radio Minerva hoog op. Blijkbaar was dit ook het sein voor een politieke krachtmeting onder politici. Zo haalden zowel de Antwerpse burgemeester Bart De Wever, als de ex-partijvoorzitter Peter Mertens van de PVDA, nogal zwaar uit via hun respectievelijke Facebook-pagina’s.
Mertens zijn ‘Het te zwier gooien voor een paar stuivers’, en ‘verpatst worden aan de meest biedende, een Franse multinational’, stond natuurlijk haaks op het mediabeleid, dat geen veilingen voor erkenningen toelaat. De Wever ging nog een stap verder, en schreef ‘Wij laten Minerva nooit verdwijnen!”, duidelijk met uitroepteken. Die woorden staan natuurlijk eveneens haaks op de bestaande regelgeving in radioland. Hoe zit dat met de wet?
In de Commissie Media vroegen sommigen zich ook al af hoe minister Dalle (van Media) dit probleem zou oplossen. Hij zal daarin niet veel hulp hebben aan populistische uitspraken van een Mertens, of andere De Wevers. De politiek mag deze procedure immers niet beïnvloeden. Kamerleden zouden bovendien toch zelf de wetgeving ter zake moeten kennen? De uitspraak van de Raad van State was trouwens al heel duidelijk over het feit dat er nu een nieuwe erkenningsronde moet komen. Die RvS hield in de beoordeling zelfs rekening met de beslissingstijd die de minister zou nodig hebben voor een nieuwe erkenning. Pijnlijk genoeg was het overtreden van die beslissingsperiode (binnen 120 dagen, of de erkenning wordt niet meer toegekend) een reden voor de vernietiging van de erkenning van Minerva: Politieke inmenging
Een nieuwe erkenningsronde moet – uiteraard – een open inschrijving zijn, iedereen kan zich dan kandidaat stellen. Dat was bijvoorbeeld Bart De Wever vergeten toen hij stelde ‘Wij laten Minerva nooit verdwijnen’. Nochtans ging zijn naam ook rond toen de Antwerpse erkenningen in 2017 moesten beslist worden. Terecht, of niet terecht, zijn recente uitspraak op Facebook zou natuurlijk de tegenstanders van politieke inmenging weer kunnen aanvuren. Het is dus te verwachten dat de minister een zuiver legale weg volgt voor de vrij te komen Antwerpse frequentie van Radio Minerva, via een nieuwe erkenningsronde. Doet hij dat niet, dan is de nieuwe erkenning weer simpelweg succesvol aanvechtbaar bij de Raad Van State. De verantwoordelijkheid van de overheid
Er is toch een belangrijke randbemerking in het politieke roepen tot behoud van Radio Minerva: dezelfde politici (of hun partijleden) stemden een aantal jaren geleden mee met de meerderheid, voor de invoering van een nieuw mediadecreet. De gevolgen van de overheidskeuze Dat een vrijwilligersproject, zoals radio Minerva, minder punten zou scoren in de streng verhoogde beoordelingscriteria, hoeft helemaal niet vreemd te zijn. Na inzage van de dossiers (achteraf) meenden sommigen echter dat er toch behoorlijk ‘creatief’ was omgegaan met de puntentelling. De gewichten voor die meting waren bepaald door minister Gatz. Toen er nog geruchten bijkwamen dat er ook politiek zou tussengekomen zijn, ging de wagen aan het rollen. Deze weging was dé grondslag voor juridische strijd, en dé reden van de hardnekkigheid van FG Radio om de beslissing te blijven aanvechten. De verantwoordelijkheid van Minerva
Het was voor iedereen duidelijk dat het nieuwe mediadecreet niet geschreven was op maat van omroepen zoals Minerva. Als het beleid aangeeft dat het professioneler moet worden, dan zou men als vrijwilligersradio ook beter die bocht nemen. Zelfs voor een specifieke doelgroep, ook als men meende dat die frequentie 98.0 MHz wel ‘voorbehouden’ zou zijn voor de seniorenradio.
Wie het dossier las kreeg immers de indruk dat Minerva wou teren op hun jarenlange ervaring. Misschien zijn er achter de coulissen ook toen wel politieke ‘beloftes’ gemaakt. Dat neemt echter niet weg dat er een veel beter dossier kon worden geschreven en ingediend. Had het dossier met kop en schouders boven de rest uitgestoken, dan zou er achteraf veel minder kabaal zijn geweest. Minerva heeft hierdoor ook haar eigen lot bepaald.
Financieel moet het voor de groep achter Minerva geen probleem zijn om een professioneel dossier samen te stellen. De omroep is bij de luisteraars zeer geliefd, en kan ook rekenen op een brede groep van vrijwilligers. Voor deze laatsten is het station eerder gekend als een charitatief project. Achter de schermen is dat anders. Op het thuisadres (Wandeldijk 20) staan meerdere rechtspersonen ingeschreven. Tot 2003 was de VZW Antwerpse Buurtradio de zendgemachtigde omroepvereniging achter Radio Minerva. Op het zelfde adres zetelt ook BVBA Avrenim, de reclameregie van Minerva, die de laatste jaren (met uitzondering van de Covid-periode) toch zo’n 100.000 euro aan reclamegelden per jaar kon binnenrijven. Dat alleen al zijn indrukwekkende cijfers. En dan is er nog De Kreukel BV, de onderneming die de kantine van Radio Minerva uitbaat. Dat deze cafetaria zeer geliefd is, dankt men uiteraard ook aan het bestaan van de radio.
Het bestuur van de vennootschap bestaat hoofdzakelijk uit familieleden van de voorzitter. Een familiezaak, waar men de reclame-inkomsten van de VZW kan doorschuiven naar de commerciële vennootschap. Zo lijkt het toch als men naar de bruto marge voor belasting kijkt. In feite lijkt Minerva, op het eerste gezicht, toch eerder een commerciële radio te zijn.
Er lijkt sprake van een behoorlijk grote rendabiliteit, gedurende meer dan veertig jaar. Is dit dan één van de best-verdienende lokale radio’s in Vlaanderen? Zou men dan niet mogen verwachten dat een bloeiend bedrijf, met financiële ruimte, wanneer nodig, een businessplan voorlegt om u tegen te zeggen? Als er voor negen jaar erkende zekerheid in zicht is, dan ‘mag het toch iets kosten’? Of niet? Hallo, mijnheer Dalle?